Rumszyszki
Teren muzeum pod gołym niebem zajmuje 174 ha, w nim znajduje się 180 nieruchomości oraz 80 000 większych i mniejszych eksponatów z XVIII – XX wieku.
Na terenie skansenu są przedstawione zagrody, charakterystyczne dla regionów Litwy: Auksztota, Żmudź, Dzukija, Suwalkija, Mała Litwa oraz typowe miasteczko litewskie końca XIX początku XX wieku.

Auksztota (Aukštaitija)
Najwiekszy region etnograficzny Litwy. Tutaj ludzie mieszkali najczęściej w chatach, położonych od siebie dosyć daleko albo we wsiach sznurowych. Chaty budowano przy drodze, zabudowania gospodarcze – w głębi dziedzińca.

Suwalkija
Tu wcześniej niż w innych regionach Litwy zniesiono pańszczyznę, pola były żyzne, a pracowitość mieszkańców sprzyjała temu, że stali się oni najbogatszymi gospodarzami  XIX-XX w. Stąd również pochodzi najwięcej wykształconych ludzi. Prawo ordynacji rodowej – dziedziczenie majątku przez najstarszego syna – też miało wpływ na kształtowanie typu suwalkijskiego: racjonalnego, oszczędnego, pomysłowego. Chaty (stubos) są czymś pośrednim między budowlami Ausztoty i Żmudzi.

Żmudź (Žemaitija)
Kopiaste, nisko osadzone dachy, przestronne podwórka, wiele różnych zabudowań pomocniczych i gospodarczych – to charakteryzuje zagrodę Żmudzianina. W chacie – wygodne meble składane, dużo rzeżb w drewnie. Tkaniny jaskrawe, o soczystych barwach, kobiety tego regionu wprost ubóstwiały chusty. Ludzie twardzi, cisi, zamknięci. Na Zapusty była tradycja pochodu przebierańców.
Skansen prezentuje trzy chaty: bogatego gospodarza, który już nie mógł obejśc się bez pomocy robotników najemnych: średniaka i małoziemnego. Ciekawe ekspozycje urządzeń obróbki lnu, pracowni klumpi i garncarstwa.

Dzukija
Region o najbardziej ubogiej roli, ale najpiękniejszym krajobrazie, który dopełnia spokojnie płynący Niemen. Od dawien dawna podstawowe dochody mieszkańców stanowiły dobra lasu – grzyby i jagody.
Zagrody były podobne do zagród Auksztoty. Wzory na tkaninach jakby wzięte z lasu – listki, kwiatki, gałązki. Kraj bardzo rozśpiewany: kiedyś, gdy wsiadało do autobusu kilka Dzuków, to śpiewali przez całą drogę.

Jurta

Maleńki wagon, kolczastym drutem przeciągnięte okna –  jest to kontrast w stosunku do dobrze urządzonych gospodarstw. Nie ma nic wspólnego z regionami Litwy. Symbolicznie przypomina o latach 1941-1953, gdy wielu mieszkańców nowe władze wywieźli na Sybir.
Jurta znad Morza Łaptiewów pamięta tych Litwinów, którzy nigdy nie wrócili. W tym sektorze pamięci jest też dobrze ukryty bunkier partyzancki.

Miasteczko
Prawdziwe prowincjalne miasteczko z kościołem, szpitalem, strażą przeciwpożarową, cechem rzemieślników, karczmą i szkołą. W cechach rzemieślników można nie tylko obejrzec jak pracują twórcy ludowi, ale też nabyć ich wyroby.
Zwiedzając przedstawione regiony Litwy, można wejść do chat, obejrzeć izby, jak również zabudowania gospodarcze, podwórka.